شما خیال می‏کنید که این وکلایی که شاه خودش انتصاب می‏کند، و به ملت هم که مربوط نیست، خودش است؟ نخیر، اینها را سفارتخانه اسمهایشان را هم نوشته‏ اند قبلاً، می‏آورند می‏دهند اینجا، اینها باید وکیل بشوند. این حالا نبوده، در زمان رضا خان هم بود از سفارتخانه‏ ها. منتها در یکوقت این سفارت انگلیس این کارها را می‏کرد؛ سابقش هم لابد سفارت روس می‏کرده است؛ حالا سفارت امریکا می‏کند. شاید هم با هم باشند؛ انگلیس و شوروی و امریکا تفاهم کرده باشند. برای خوردن مال مردم تفاهم هم می‏کنند: این گازش را می‏برد، این نفتش را. این وکلای ما دیکتۀ امریکاست.[اگر]از شاه هم بود، می‏گفتیم خوب باز اهل مملکت است؛ با آنکه یک اهل مملکتِ این جوری ما نمی‏خواهیم، لکن این خودش هم این را نمی‏گوید؛ این را از آنجا می‏نویسند که اینها باید وکیل بشوند؛ او هم عیناً ارجاع می‏دهد به دستگاههای اجرایی، می‏گوید: اینها وکیل بشوند. مردم چه ‏کاره ‏اند؟ به مردم چه کار دارند اینها؟ مردم باید دست تو سرشان[زد]. مردم باید کار بکنند و هیچ نخورند. عمل بکنند و خوراک ...؛ چیزی که از آنها پیدا می‏شود به جیب ایشان برود؛ و آنچه که ... زیادش آمد، کارتر و امریکا زیاد آمده، به جیب عائلۀ شاه برود و پهلوی. وضع مردم چه است؟ وضع مردم کتک است؛ خوب، یک چیزی باید بخورند! کتک[بخورند].