4- اشاره به رسم «خیتوک دس» یا ازدواج مقدس و ازدواج با محارم که در فرگرد هشتم ، بند سیزدهم وندیداد به آن اشاره شده و در صفحه 925 مورد شرح قرار گرفته . یکی از مسائل دشوار در ترجمه و تبیین و دفاع وندیداد است . انگیزه شرحی گسترده در این زمینه به موجب نیاز دفاع از ترجمه بود و نیز پاسخی است در اعتراضیه ای که در ماهنامه «چیستا» درباره نوشته های این جانب چاپ شده بود که : «نوشته ها و ادعاهای نویسنده بدون پایه و سند بوده و افکار مردم را مشوه و مشوب می کند» و این ناگزیر برای پژوهشگرانی فراوان است که بدون جهت گیری به دنبال هدف و اسناد و مأخذ راستین می باشند. اشاره استاد گرامی به کتاب «زناشویی در ایران باستان» از هیربد جمشید کاووس کانراک ، فکر می کنم مورد دفاع خود ایشان نیز نباشد ، چون نوشته ای است که یک موبد پارسی جهت رد این مسأله نوشته و در آن حقیقت واضح و مستند فدای تعصب شده است و یک اثر تحقیقی نیست. در اغلب موارد کتاب یاد شده با کمال تأسف، مستندات نویسنده به وضوح به شکلی نادرست ارائه شده، در مثل در صفحه (86) جایی که سخن از کتیبه کرتیر که از میانه دوران ساسانیان باقی است می گوید: «من دوباره ازدواج با محارم را رایج کردم و بسیاری مردم بودند بی ایمان، که به ایمان در آمدند ... ص 932» اما با توجه به وجود کتیبه و ترجمه های معتبری که هم در زبان فارسی و هم زبانهای فرنگی بر جاست، به وضوح آورده اند که: «من دوباره زناشویی با محارم را ممنوع کردم» و از سوی یک دانشمند و روحانی، چنین تحریفهایی آگاهانه که به موجب آن چند اوستاشناس نامی را نیز به نادرستی در تحقیق متهم کردند ، جای تأسف است. همچنین کافی است درباره مقام زن به کتاب بندهش (ترجمه مهرداد بهار، ص 83) از دیدگاه دینی توجه شود. تا دریافت بهتری در مقایسه حاصل گردد که در صورت لزوم، همه تحریف های کتاب یاد شده با استناد ارائه خواهد شد. دگر باره تأکید می شود که با کمال تأسف بسیاری از نوشته ها به عنوان رد اتهام، بی پایه و تحریف شده و غیر قابل استفاده است و هر گاه چون مورد «زناشویی در ایران باستان» بخواهد به عنوان مدرک یا مرجع قرار گیرد، هیچ ارزش علمی ندارد. و البته اغلب موارد به همین گونه دچار تحریف شده است که در جلد دوم وندیداد نقل است؛ اما نگارنده در مورد اینکه آیا این یک باور و اصل بنیادی زرتشتی است یا نه، اصراری ندارد و آنچه نقل شده، برداشت شخصی است ؛ اما در کتاب هفتم دینکرد، زرتشت با صراحت از آن دفاع کرده و خیتوک دس یا ازدواج مقدس را که در سه حالت است، از اصول دین قرار داده (اسطوره) زندگی زرتشت، ترجمه ژاله ی آموزگار/ احمد تفضلی، ص 88) البته نگارنده بر آن نیست تا مطلب را بیش از مورد نیاز و اشاره و گذری، مورد پژوهش قرار دهد. با کمال تأسف فرهنگ باستانی ما به موجب آنکه خواسته اند آن را با موازین متداول عصر حاضر منطبق کنند، خواسته و ناخواسته مورد تحریف بسیار قرار گرفته است و اغلب پژوهندگان ما براساس همین موضوع به بیراهه کشیده می شوند و به ویژه بسا از مغرضان ، با بزرگ نمایی نادرست معیارهای فرهنگ باستانی و دامن زدن به احساسات و تمایلات ملی گرایانه گذشته، ارائه مطالب نادرست به آنان، در تحقیق درست و راستین را به روی آنان بسته و موجب خسران هایی از خود فریفتگی و غفلت نسبت به حال می شوند. البته و صد البته که فرهنگ ایرانی یکی از غنی ترین و پربارترین میراث های فرهنگی گذشته جهان است؛ اما هر فرهنگی باید درست و همه جانبه و با درستی تحقیق شود و خوب و بد آن و همه شئونش مورد مداقه قرار گیرد.

     و به همین جهت بود که بلافاصله پس از انتشار کتاب، مورد سؤال و استیضاخ واقع شدم و نگارنده از سوی مرجعی غیر مسئول ملزم به پاسخگویی شد که با کمال ادب پاسخ داده شد و در صورت لزوم عین نامه و احضاریه و پاسخ و مورد آن در جزوه ای به چاپ خواهد رسید.