(۹۰درصد مطالب زیر از استادمصطفی حسینی طباطبایی)

1- فقدان حقوق

کریستین بارتلمه ( Bartholomea )  خاورشناس و ایران شناس  مشهور المانی در کتاب   « زن در حقوق ساسانی » ترجمه دکتر ناصرالدین صاحب الزمانی ص 40 مینویسد :  « در امپراطوری ساسانی بنابر قوانین متداول ، از قدیم زن شخصیت حقوقی نداشت  یعنی زن ، شخص فرض نمی شد بلکه شیء پنداشته میگردید ... وی از هر لحاظ در تحت سرپرستی و قیمومت رئیس خانواده که  کتک ختای (کدخدا) نامیده میشد قرار داشت . این رئیس خانواده ممکن بود پدر یا شوهر و یا در صورت مرگ انها ، جانشین انها باشد. اختیارات این قیم یا رئیس خانوار ، کمتر محدودیتی داشت. تمام هدایایی که احیاناُ به زن یا به کودکی داده میشد و یا انچه که انها براثر کار و غیر ان تحصیل میکردند عینا درامدهای  اکتسابی بردگان ، همه متعلق به رئیس خانوار بود.»

2 – ازداوج زنان

نیز باتلمه  در مورد ازدواج زنان ایرانی ص 56-57 مینویسد : « ازدواج خواهر و برادر در عصر ساسانی به ویژه در میان بزرگان کشور یک امر شایع بوده و یک عمل خداپسندانه به شمار میرفته است ... یک نوع خاص دیگری از ازدواج در عصر ساسانی معمول بوده است که انرا ازدواج عاریتی یا ازدواج استقراضی میتوان نامید  یعنی اختیار موقت زنی به همسری که در قید ازدواج شوهر دیگری است.. در مورد ازدواج استقراضی ، شوهر اصلی حتی میتوانست این عمل را بدون جلب رضایت زن خود انجام دهد»

3 – خریداری زن

کلمان  هوار  ( Huart ) ایران شناس فرانسوی در کتاب  « ایران و تمدن ایرانی» ترجمه استاد حسن انوشه ص 160 مینویسد : « اثاری از خرید زن در دوره ساسانی وجود داشت. بنابر این رسم  ، همسر اینده مبلغی معین پول یا کالایی معادل ان مبلغ ، به والدین زن می داد لیکن  بنابر  (کتاب ) دینکرد  : اگز پس از ازدواج  معلوم می گردید که زن ارزش مبلغ پرداخت شده را ندارد  یعنی  نازا بود ، این پول می بایست  به شوهر پس داده شود »

احکام  خرافی  وندیداد   :

بنابر انچه در کتاب  وندیداد  امده است زنی که کودک مرده ای را بزاید  باید  « ادرار گاو» را با « خاکستر» به هم امیخته بخورد ! (گومیز مقدس = مخلوط شاش  گاو  با خاکستر اتش اذر  که بران  وردهای  مخصوص خونداه میشد ) 

در وندیداد میخوانیم  : « این زن باید یک مقدار خاکستر امیخته به شاش گاو به اندازه سه لقمه ، شش لقمه ، یا نه لقمه میل کند»! وندیداد  ترجمه ژرفسور دارمستتر ترجمه دکتر موسی جوان ص 126 فرگرد ۵ بند۵۱ 

در فصل 16 پس از ذکر  اداب   کیفر  زن  حائض  که میبایست با  شاش  گاو  در حیضستان ( محل مخصوص زنان حائض ) غسل داده میشد  امده :

« این زن پس از نه شب  اگر باز هم  در خون باشد ، چنین معلوم خواهد شد که   دیوها  در جشن و بزرگداشت  خودشان  ، افت خود را به این زن نازل  نموده اند»

مزدا پرستان در ا هنگام باید یک معب که از درخت و گیاه خالی باشد انتخاب نمایند. و سه سوراخ درزمین نند و زن را در دوسوراخ نخست با شاش گاو و در سوراخ وم با اب شستشو دهند.

 240فرگرد۱۶ بند۱۱و۱۲

باری  زن حائض را اهریمنی میپنداشتند  اهریمنی  و پلید و ناپاک ! زن حائض زنی است که  دیوها  افات خویش  را  - که همانا حیض است -   به وی نازل میکنند  !